Het was 1996 als ik me niet vergis. Mijn oog valt op een paginagrote print ad achterop de Donald Duck. ‘Krik, Krek en Krak’ kopt de heading. Klaarblijkelijk bedoeld voor een chipsmerk. IJzersterk natuurlijk. De boodschap haakt immers goed in op het product en tegelijkertijd het medium. Een advertentie die bij mij nog lang nakraakt en een dubbele prijs verdiend als het aan mij ligt. Het moment gold tevens als aftrap van mijn carrière. Althans, mijn interesse in reclame was gewekt. Dit vond ik nou echt leuk. Het maakte me serieus aan het lachen. En wilde ik dus ook gaan maken. Van het hoe, wat en waarom had ik echter nog geen idee. Van ‘creatieven’ had ik nog nooit gehoord.
Jaren later zit ik achterin een Amsterdams café. Met 2 vakgenoten. In goed gezelschap dus en bewapend met meer dan voldoende gespreksmunitie. De verhalen schieten van hot naar her en van de hak op de tak. Gemaakte campagnes, activaties, commercials, ways of working en het belang van een goed netwerk komen ter tafel. Maar dan staan plots mijn bierdrinkende partners met een grootse lach op het gelaat op om een voor mij onbekend persoon te omhelzen. Het blijkt een vriend van beide heren. En een creatief bovendien. Hij stelt zich aan me voor, handje schudden en dat soort. De lege stoel naast me wordt vakkundig in bezit genomen.
Het gesprek slaat over naar voetbal. Over het fanatisme van supporters, Ajax, die andere club van rood en wit, troosteloze stadions, de kampioensrace en andere voetbalzaken. Het wordt gezellig. En zo af en toe draaien we terug naar het vak. Anekdotes doen de ‘good old days’ herleven en verhalen over de gedeelde drang naar goed werk schieten van links naar rechts, tussen de bierglazen door, over en weer. En zo enthousiast als we zijn, leren ik en die nog altijd onbekende man, elkaar beter kennen. Identieke gedachtes, (internal) branding, strategie en copywriting blijken een gemene deler. Na verloop van tijd krijg ik ook het gevoel dat ik de man in kwestie al langer ken. Waarvan, is me dan nog niet duidelijk. Mijn hersens kraken…
Eenmaal thuis ben ik zo vrij om de persoon te connecten op Linkedin. Het blijkt een gewaardeerd copywriter en blogger te zijn. En dus interessant voor mijn netwerk. In een berichtje bedank ik hem voor de ontmoeting. Voor zijn verhalen, zijn visies en kritische commentaren. Als favour in return doet hij bij mij hetzelfde. En adviseert me om eens een blog te starten, want waarom niet?!
Als afsluitend extraatje check ik z’n portfolio. Uit het niets schittert er een advertentie op mijn beeldscherm. ‘Krik, Krek en Krak’ kopt de heading. Wat? Hoe dan?? Meen je??? Mijn hoofd tolt, m’n mond valt open. Zonder het te weten, heb ik naast de grondlegger van mijn carrière gezeten. Sterker nog, gelachen en geproost. Alles dondert werkelijk op z’n plek. Om even bij te komen, heb ik snel een zakje chips opengetrokken.